Czoło Turbacza

Gdyby przyjrzeć się mapom lub zdjęciom lotniczym Gorców z połowy ubiegłego wieku, można by zauważyć rozległą polanę na grzbiecie odchodzącym na północ od Czoła Turbacza, tworzącą kompleks z sąsiednią Halą Turbacz. Dziś ciężko szukać w tym miejscu zbiorowisk łąkowych, gdyż nieużytkowana od końca lat 60. XX w. polana Czoło niemal zupełnie zarosła górnoreglowym borem świerkowym.

Widok z Hali Turbacz w kierunku Czoła Turbacza – l. 30. XX w. (zbiory W. Kram i J. Kral)

Widok z Hali Turbacz w kierunku Czoła Turbacza (fot. N. Tokarczyk, 2009)

W latach 1963-1982 szczegółowe badania botaniczne na polanie Czoło prowadził Stefan Michalik. W ich wyniku wyróżnił kolejne fazy sukcesji – od zbiorowisk łąkowych (Gladiolo-Agrostietum, Poo-Veratretum) do klimaksowych zbiorowisk leśnych (Plagiothecio-Piceetum tatricum). Na uwagę zasługuje fakt, że Stefan Michalik skutecznie przewidział, że do połowy lat 90. XX w. badaną polanę w całości opanują borówczyska i młodnik świerkowy.

Widok z Hali Turbacz w kierunku Czoła Turbacza – l. 30. XX w. (zbiory W. Kram i J. Kral)

Widok z Hali Turbacz w kierunku Czoła Turbacza (fot. N. Tokarczyk, 2009)

Źródła informacji:

Michalik S., 1990, Sukcesja roślinności na polanie reglowej w Gorczańskim Parku Narodowym w okresie 20 lat w wyniku zaprzestania wypasu, Prądnik 2, 137-148.