Skarby karpackich łąk – mieczyk dachówkowaty

Mieczyk dachówkowaty (Gladiolus imbricatus) należy do rodziny kosaćcowatych.  Jest to gatunek charakterystyczny dla zmiennowilgotnych łąk trzęślicowych ze związku Molinion caeruleae oraz dla dolnoreglowych łąk kośnych z zespołu Gladiolo-Agrostietum. Można go spotkać także na polach uprawnych, wśród owsa lub jęczmienia.

Ropianka w Beskidzie Niskim (fot. N. Tokarczyk, 2017)

W Polsce występuje najczęściej w Beskidach oraz na Pogórzu Karpackim, Wyżynie Małopolskiej, Nizinie Śląskiej oraz Lubelszczyźnie. Przez nasz kraj przebiega zachodnia granica zasięgu tego gatunku.

Ropianka w Beskidzie Niskim (fot. N. Tokarczyk, 2017)

Mieczyk dachówkowaty kwitnie od lipca do sierpnia. Duże walory dekoracyjne powodują, że jest on bardzo często zrywany przez ludzi. Innym zagrożeniem dla tego gatunku są zmiany tradycyjnego sposobu użytkowania łąk, dlatego też w ostatnich latach odnotowano istotny spadek liczby jego stanowisk. Obecnie podlega on ścisłej ochronie gatunkowej.

Ropianka w Beskidzie Niskim (fot. N. Tokarczyk, 2017)

Z bulw mieczyka dachówkowatego robiono niegdyś mąkę. Stosowano je także zewnętrznie na trudno gojące się rany lub jako składnik napojów miłosnych. W średniowieczu zaś stanowiły talizmany rycerskie, które miały odwracać nieszczęście na polu bitwy.

Ropianka w Beskidzie Niskim (fot. N. Tokarczyk, 2017)

Źródła informacji:
Piękoś-Mirkowa H., Mirek Z., 006. Flora Polski. Rośliny chronione. MULTICO, Warszawa.

Szary A., 2015. Tajemnice bieszczadzkich roślin wczoraj i dziś, Wyd. Carpathia, Rzeszów.