Ochrona łąk i patwisk w karpackich parkach narodowych
Półnaturalne łąki i pastwiska są czynnie chronione w sześciu
parkach narodowych w polskich Karpatach. Stosuje się 4 rodzaje ochrony czynnej:
- zachowawczą
– nie wykonuje się żadnych zabiegów; istnieje jednak możliwość podjęcia w
przyszłości aktywnych działań, o ile zaistnieje taka potrzeba
- stabilizacyjną – dąży się do zachowania obecnego
stanu zbiorowisk
- renaturalizacyjną
– jej celem jest odtworzenie naturalnych przedmiotów ochrony, na przykład
zubożonego składu gatunkowego zbiorowisk
- eksperymentalną
– zmierza do opracowywania bardziej skutecznych metod ochrony
Działania ochronne skierowane są na
przywrócenie pożądanego stanu zbiorowisk poprzez:
- koszenie
ręczne i mechaniczne
- wypas
-
nawożenie organiczne
- usuwanie drzew i krzewów oraz
kształtowanie stref ekotonowych
- wzbogacanie składu gatunkowego zubożałych
zbiorowisk
- usuwanie obcych gatunków inwazyjnych
oraz gatunków synantropijnych
-
utrzymywanie i kształtowanie
właściwych stosunków wodnych
Oczywiście
nie można pominąć także wszystkich działań porządkowo-przygotowawczych, bez których realizacja zabiegów ochronnych nie
byłaby możliwa, jak: naprawa dojazdów do poszczególnych gruntów, utrzymywanie
infrastruktury niezbędnej do prowadzenia wypasu, wykonywanie ogrodzeń chroniących
przed zgryzaniem i zadeptywaniem cennych przyrodniczo siedlisk, wyrównywanie powierzchni poprzez
rozgarnianie kretowisk i buchtowisk oraz usuwanie połamanych drzew i gałęzi.
Wybór
konkretnej metody zależy od wielu czynników: wielkości powierzchni poddanej ochronie
czynnej, jej położenia i dostępności, rodzaju zbiorowiska roślinnego, zaawansowania
sukcesji wtórnej oraz stosunków własnościowych.
Polana Figurki Niżne (GPN) przed
odkrzewieniem w lipcu 2009 roku (fot. N. Tokarczyk)
Polana Figurki Niżne (GPN) po
odkrzewieniu we wrześniu 2009 roku (fot. N. Tokarczyk)
Punkt wyjściowy w
planowaniu zabiegów ochronnych stanowią wyniki waloryzacji. Najczęściej brane
pod uwagę są następujące cechy zbiorowisk:
-
stopień unikatowości oraz częstość występowania w skali
regionu lub kraju
-
bogactwo gatunkowe
- znaczenie
jako biotopów dla gatunków zagrożonych, rzadkich i szczególnie cennych
- przynależność
do chronionych typów siedlisk przyrodniczych Natura 2000
Rzadziej
wykorzystywane są takie parametry jak: stopień naturalności, stopień
kwiecistości, tendencje dynamiczne, znaczenie krajobrazowe i kulturowe, typowość
wykształcenia, trwałość układu, zajmowana powierzchnia oraz możliwość
rekultywacji.
Źródła
informacji:
-
plany ochrony parków narodowych
-
roczne zadania ochronne
Komentarze
Prześlij komentarz